We współczesnym świecie dostęp do ogromnej ilości informacji jest powszechny, kluczowe jest więc skutecznej zarządzanie nią w różnych procesach myślowych i podejmowaniu decyzji. 

Wielka jest rola wiedzy oraz jej braku w kontekście rozumowania, należy umiejętnie rozróżniać momenty gdy niewiedza może być użyteczna, a kiedy należy jej unikać.

Przedwczesne zakończenie procesu poszukiwania informacji  oraz argumentacja oparta na niewiedzy jest dość ryzykowna, warto jednak pamiętać, że brak wiedzy może być efektywnym narzędziem w procesie myślowym, kształtując nasze zdolności rozumowania i podejmowania decyzji w dynamicznym otoczeniu informacyjnym.

Wiedza, jej posiadanie jest mocno doceniane, natomiast ignorancja i niewiedza potępiana. Niewiedza jest również powszechnie uznawana za przyczynę dyskryminacji i uprzedzeń w społeczeństwie. Argumentuje się, że nietolerancja wobec innych ludzi ze względu na rasę, płeć, orientację seksualną i religię wynika z braku wiedzy lub ignorancji dotyczącej kultur, tożsamości i stylów życia różniących się od naszych własnych. 

Niewiedza stanowi istotny element i jest ogromnym wyzwaniem w obszarze zdrowia publicznego.

W kontekście ataksji SCA 1, oraz innych chorób neurologicznych, kwestia wykorzystania niewiedzy w argumentacji staje się istotna zarówno dla postępu badań naukowych, jak i skutecznego leczenia.

W przypadku chorób przeszukiwanie bazy wiedzy może prowadzić do pozytywnych skutków, 

Poznawanie badań, gruntowny przegląd literatury i badań epidemiologicznych, są w stanie wykluczyć pewne scenariusze.

W obszarze leczenia i rehabilitacji, jeśli baza wiedzy na temat skuteczności określonych terapii jest niekompletna, to podejmowanie decyzji terapeutycznych może być utrudnione. Miejmy też nadzieję, że brak pełnej wiedzy może również stymulować badania nad nowymi metodami leczenia, prowadząc do odkryć i postępu w tej dziedzinie.

W praktyce klinicznej istnieje konieczność unikania przedwczesnych wniosków na temat skuteczności leczenia na podstawie ograniczonej wiedzy. Kompleksowa ocena i monitorowanie pacjentów są kluczowe dla skutecznej terapii. W przypadku chorób neurologicznych, takich jak SCA 1, podejście oparte na ewidencji i ciągłym monitorowaniu postępu choroby oraz odpowiedzi na terapie może minimalizować ryzyko popełnienia błędów wynikających z niewiedzy.

Krytycyzm wobec terapii i odkryć naukowych jest dla mnie kluczowy, ponieważ pomaga mi podejmować bardziej świadome decyzje dotyczące mojego zdrowia. Potwierdza ich skuteczność i wiarygodność

Czasem dobrze jest być sceptykiem, popaść nieufność i uznawać odkrycie za kolejną głośną i modną terapię medyczną. Sprawdzajmy. Pytajmy. Jednak, nie każde odkrycie to teoria spiskowa albo reklama farmaceutyczna. Równowaga między krytycyzmem, a otwartością jest kluczowa. Krytycyzm nie jest jednostajny, a jego stopień może zależeć od konkretnego przypadku, choroby czy postępujących badań. 

BIBLIOGRAFIA:

Cummings, L.,  Fallacies in Medicine and Health, 2020: https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-3-030-28513-5_2